Sadece dünya hükümleri bakımından şehit sayılanlar: Kalbinde nifak bulunmakla yani münâfık olmakla birlikte, dış görünüşü itibariyle Müslüman olduğuna hükmedilen ve müslümanların saflarında bulunduğu sırada düşman tarafından öldürülen kişiler bu grupta yer alır Bunlar dünyada yapılacak işler bakımından şehit muamelesi görürler.
Ayrıca hadislerde şehit oldukları bildirilmekte olan, yanlışlıkla veya haksız yere öldürülen (mümin) kişi, yangında, denizde veya göçük altında can veren kişiler; veba, kolera, sıtma gibi yaygın ve önlenmesi zor hastalıklar sebebiyle ölenler, ilim tahsili yolunda, helâl kazanç uğrunda, gerek kendisinin gerekse, -isterse gayri müslim olsun- başkalarının can, mal ve namusları uğrunda ölenler, loğusa iken ölen ve cuma gecesinde ölen kimseler de bu grupta yer alan şehitlerdir.
Ölümü kayıp sanan Müslümanlığı anlamamış demektir. Bu vatanı korurken ölen her samimi Müslüman ŞEHİDDİR. Şehid Olan Cennete Gittiğine Göre; Şehid Olanlara Değil, Hayatta Kalanlara Üzülün ! Müslüman Olmak Bunu Gerektirir!
özellikle bu dönemde ölen insanlara direk şehit demek sakıncalıdır. illa şehid denecekse “inşallah şehid olmuştur” demek lazım. çünkü seküler (dinden uzak) bir insansın şehit olması zordur. çünkü seküler yaşayan insanlar bilmeden dinden bile çıkmış olabilir yada münafık sınıfına girebilir.
Soru: Bir kardeşimiz: “Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi: Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): ‘Kim korkarsa akşam karanlığında yol alır. Kim akşam karanlığında yola çıkarsa, gideceği yere olaşır. Dikkat! Allah’ın malı pahalıdır. Dikkat! Allah’ın malı cennettir.’ buyurdu. Tirmizi: 2567 Bu hadis açıklar mısınız?” diye sormuş.
Cevap: Bu hadisi şu şekilde anlamamız gerekiyor: “Herkim sabah olunca düşmanın saldırmasından korkarsa gecenin başında yola koyulur. Kim de yola çıkarsa istediği yere ulaşır.” Taybi (Rahmetullahi Aleyh) bu hadisi şu şekilde açıklıyor: “Bu, Allah’ın Nebisi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in ahiret yolcusu için verdiği bir örnektir. Muhakkak ki şeytan ahiret yolcusunun yoluna çıkar, nefis ve onun yalancı arzuları şeytanın yardımcılarıdır. Herkim uyanık olur amelinde niyetini halis kılarsa şeytandan, hilesinden ve şeytanın aveneleriyle onun yolunu kesmesinden emin olur. Sonra ona zahir olur ki ahiret yoluna suluk etmek ahireti elde etmek gerçekten zordur. Az gayretle ahiret elde edilemez. Hadiste ‘Mal’ olarak tercüme edilen sil’a kelimesi cennet nimetlerinden Allah’ın metası demektir ve kıymeti çok büyüktür. Muhakkak Allah’ın metaı yani malı cennettir ki bunun değeri şu ayetlerde işaret edilen kalıcı amellerdir.” Allah-u Teâlâ şöyle buyuruyor: “Kalıcı olan iyi işler ise Rabbinin katına hem sevapça daha hayırlı hem de ümit bağlamaya daha yakındır.” Kehf Suresi - 45-46 “Muhakkak Allah müminlerden canlarını ve mallarını karşılığına cennet olmak üzere satın almıştır.”Tevbe Suresi - 111 Tuhftu’l-Ahfezi Şerh-i Cami-i Tirmizi: 7/123, 124
şehidlik ile ilgili ayet-i kerimeler:
“Allah yolunda öldürülenlere ‘ölüler’ demeyiniz. Bilâkis onlar diridirler, lâkin siz anlayamazsınız.” (Bakara, 154)
“Eğer Allah yolunda öldürülür ya da ölürseniz, şunu bilin ki, Allah’ın mağfireti ve rahmeti onların topladıkları bütün şeylerden daha hayırlıdır.” ( al-i İmrân, 157)
“Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü sanmayın. Bilakis onlar diridirler; Allah’ın, lütuf ve kereminden kendilerine verdikleri ile sevinçli bir halde Rableri yanında rızıklara mazhar olmaktadırlar. Arkalarından gelecek ve henüz kendilerine katılmamış olan şehit kardeşlerine de hiçbir keder ve korku bulunmadığı müjdesinin sevincini duymaktadırlar. Onlar, Allah’tan gelen nimet ve keremin; Allah’ın, müminlerin ecrini zayi etmeyeceği müjdesinin sevinci içindedirler. “ (al-i İmrân, 169-171)
“Kim Allâh’a ve Rasûl’e itâat ederse, işte onlar, Allâh’ın kendilerine nîmet verdiği peygamberler, sıddîklar, şehitler ve sâlihlerle beraberdir. Onlar ne güzel arkadaştırlar.” (Nisâ, 69)
“O halde, dünya hayatını ahiret karşılığında satanlar, Allah yolunda savaşsınlar. Kim Allah yolunda savaşır da öldürülür veya galip gelirse biz ona yakında büyük bir mükâfat vereceğiz.” (Nisâ, 74)
“De ki: Bizim için siz, (şehitlik veya zafer olmak üzere) ancak iki güzellikten birini bekleyebilirsiniz. Biz de, Allah’ın kendi katından veya bizim ellerimizle size ulaştıracağı bir azabı bekliyoruz. Haydi bekleyedurun. Şüphesiz biz de sizinle birlikte beklemekteyiz.” (Tevbe, 52)
“Allah, mü’minlerden mallarını ve canlarını, onlara (verilecek) cennet karşılığında satın almıştır. Onlar, Allah yolunda savaşırlar, öldürürler ve öldürülürler. (Bu), Allah üzerine hak bir vaattir…” (Tevbe, 111)
“Allah yolunda hicret edip sonra öldürülen yahut ölenleri hiç şüphesiz Allah güzel bir rızıkla rızıklandıracaktır. Şüphesiz Allah, evet O, rızık verenlerin en hayırlısıdır.” (Hac, 58)
“Müminler içinde Allah’a verdikleri sözde duran nice erler var. İşte onlardan kimi, sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir; kimi de(şehitliği) beklemektedir. Onlar hiçbir şekilde (sözlerini) değiştirmemişlerdir.” (Ahzâb, 23)
“…Allah yolunda öldürülenlere gelince, Allah onların yaptıklarını boşa çıkarmaz.” (Muhammed, 4)
“Allah’a ve peygamberlerine iman edenler, (evet) işte onlar, Rableri yanında sözü özü doğru olanlar ve şehitlik mertebesine erenlerdir. Onların mükâfatları ve nûrları vardır. İnkâr edip de âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, onlar da cehennemin adamlarıdır.” (Hadid, 19)
ŞEHİDLİKLE İLGİLİ HADİS-İ ŞERİFLER
Raûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurdular: “Emîn, doğru sözlü ve müslüman bir tâcir, kıyâmet günü şehitlerle berâberdir.” (İbn-i Mâce, Ticârât, 1)
Bedir Savaşı Sırasında Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- buyurdular: “–Her kim, bugün düşmandan yüz çevirmeyip sebât eder, şehit düşerse, Cenâb-ı Hak elbette onu cennete koyacaktır. Bugün şehit olanlara Firdevs Cenneti hazırdır. Hücûm ediniz, hamle ediniz!” (İbn-i Hişâm, II, 267-268)
ŞEHİDİN, KUL HAKKI DIŞINDAKİ BÜTÜN GÜNAHLARI AFFOLUNUR!
Ebû Katâde -radıyallâhu anh-’tan rivâyet edildiğine göre, bir gün Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ashâb arasında ayağa kalktı ve: “Allâh’a îman etmek ve Allah yolunda cihat, amellerin en fazîletlisidir.”diye hatırlattı. Bunun üzerine bir adam kalkıp: “–Ya Rasûlallah! Şayet Allah yolunda öldürülürsem, bu benim günahlarıma keffâret olur mu?” diye sordu. Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ona: “–Evet, şayet sen sabrederek, ecrini sadece Allah’tan bekleyerek, cepheden kaçmaksızın düşmana karşı koyup Allah yolunda öldürülürsen, günahlarına keffâret olur. Ancak borçların bunun dışındadır. Bunu bana Cibril söyledi.”buyurdu. (Müslim, İmâre, 117; Tirmizî, Cihâd, 33/1712) Diğer bir rivâyette de: “Şehidin, kul hakkı dışındaki bütün günahlarını Allah affeder.” buyrulmuştur. (Müslim, İmâre, 119)
Yine Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bir gün ashâbına şöyle buyurdu: “Bu gece rüyamda iki adam gördüm. Yanıma gelip beni bir ağaca çıkardılar, sonra da bir eve götürdüler. O ev, şimdiye kadar benzerini görmediğim güzellik ve kıymette idi. Sonra o iki kişi bana: –Bu eşsiz ev, şehitlerin sarayıdır, dedi.”(Buhârî, Cihâd, 4; Cenâiz, 93)
Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- buyurdular: “Sizden biriniz, karınca ısırmasından ne kadar acı duyarsa, şehit olan kimse de ölümden ancak o kadar acı duyar.” (Tirmizî, Fedâilü’l-cihâd, 26/1668; Nesâî, Cihâd, 35; İbn-i Mâce, Cihâd, 16)
ŞEHİDLİĞİ ARZU ETMEK
Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- buyurdular: “Ümmetime ağır gelmeyecek olsaydı, hiçbir seriyyeden geri kalmaz, hepsine katılırdım. Allah yolunda şehit olmak, sonra diriltilip tekrar şehit olmak yine diriltilip tekrar şehit olmak isterdim.” (Buhârî, Îman, 26; Müslim, İmâre, 103, 107)
Raûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurdular: “Allah Teâlâ’dan bütün kalbiyle şehitlik dileyen bir kimse, yatağında ölse bile, Allah ona şehitlik mertebesini ihsân eder.” (Müslim, İmâre, 157; Nesâî, Cihâd, 36)
Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- buyurdular: “Şehitliği gönülden arzu eden bir kimse, şehit olmasa bile sevâbına nâil olur.” (Müslim, İmâre, 156)
Raûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurdular: “Şehid olmayı Yüce Allah’tan samimi olarak dileyen kimseyi, Allah, rahat yatağında vefat etse bile, şehidlerin derecesine eriştirir.” (Müslim, İmâre, 156, 157; Ebû Davud, İstigfâr, 26; Neseî, Cihâd, 36; ibn Mâce, Cihâd, 15).
Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bir kısım insanları da şehit hükmünde kabul etmiştir. Nitekim bir defâsında ashâbına: “–Siz kimleri şehit sayıyorsunuz?”diye sormuştu. Sahâbîler: “–Ya Rasûlallah! Kim Allah yolunda öldürülürse o şehittir!” dediler. Peygamber Efendimiz: “–Öyleyse ümmetimin şehitleri oldukça azdır.” buyurdu. Ashâb-ı kirâm: “–O hâlde kimler şehittir ya Rasûlallah!” dediler. Rasûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: “–Allah yolunda öldürülen şehittir; Allah yolunda ölen şehittir; bulaşıcı hastalıktan ölen şehittir; ishâlden ölen şehittir; boğularak ölen şehittir.”buyurdu. (Müslim, İmâre, 165; İbn-i Mâce, Cihâd, 17)
Uhud şehitleri zikredildiğinde Varlık Nûru Efendimiz, o mübârek şehitlerin fazîletini beyan sadedinde: “Vallâhi ashâbımla birlikte Ben de şehit olup Uhud Dağı’nın dibinde gecelemeyi ne kadar isterdim!”buyurmuştur. (Ahmed, III, 375)
MÜSLÜMAN OLUR OLMAZ ŞEHİD OLAN SAHABE
Uhud savaşı sırasında Kuzman adlı bir Medîneli, savaşta yedi kişiyi öldürmüş, kendisi de ağır bir yara alarak ölmüştü. Buna rağmen Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: “–Kuzman cehennemliktir!”buyurdu. Çünkü o, son nefesinde kendisine: “−Şehitliğin mübârek olsun ey Kuzman!” diyen Katâde bin Nûmân’a: “–Ben kabîlem için savaştım; şehitlik için değil!” demiş ve kılıcına abanarak intiharla canına kıymıştı. (Vâkıdî, I, 263)
Buna karşılık, kabîlesinin İslâm’a girmesine önce itiraz eden sonra da pişman olan Usayram, tepeden tırnağa silâhlanmış bir hâlde Nebî -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e geldi ve: “–Ya Rasûlallah! Sizinle birlikte önce savaşa mı katılayım, yoksa müslüman mı olayım?”dedi. Rasûl-i Ekrem Efendimiz: “–Önce müslüman ol, sonra savaş!” buyurdu. Bunun üzerine Usayram müslüman oldu, sonra savaştı ve şehit oldu. Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Usayram için: “–Az çalıştı, fakat çok kazandı!”buyurdu. (Buhârî, Cihâd, 13; Müslim, İmâre, 144)
CENNETE TOPALLAYARAK GİREN SAHABE
Ensâr’dan Selimeoğulları’nın reisi Amr bin Cemûh, topal bir kimse idi. Kendisi ve dört oğlu Allah Rasûlü ile birlikte savaşlara katılırlardı. Rasûl-i Ekrem Efendimiz Uhud Gazvesi’ne çıkacağı sırada Amr da sefere katılmak istedi. Oğulları: “–Sen cihat ile mükellef değilsin. Allah Teâlâ seni özür sâhibi kabul etti. Biz senin yerine gidiyoruz.” dediler. Amr, oğullarına: “–Siz Bedir günü benim cennete girmeme mânî oldunuz. Vallâhi ben bugün sağ kalsam dahî, muhakkak bir gün şehit olup cennete gireceğim!”dedi. Sonra hanımına da: “–Herkes şehit olup cennete giderken ben sizin yanınızda oturup duracak mıyım?” diyerek çıkıştı. Hemen kalkanını aldı ve: “–Allâh’ım! Beni âileme geri çevirme!” diye duâ ettikten sonra Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in yanına gitti. O’na: “–Oğullarım beni Medîne’de bırakmak istiyorlar. Beni, Sen’inle birlikte savaşa gitmekten alıkoyuyorlar. Vallâhi, ben şu topal hâlimle cennete ayak basmayı arzuluyorum.” dedi. Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: “–Allah Teâlâ seni mâzur görmüştür. Sana cihat farz değildir.” buyurdu. Amr -radıyallâhu anh-: “–Ya Rasûlallah! Sen benim Allah yolunda ölünceye kadar savaşarak şehit olup şu topal ayağımla cennette yürümemi uygun görmez misin?”dedi. Nebiyy-i zîşân Efendimiz: “–Evet, uygun görürüm.” buyurdu. Amr’ın oğullarına da: “–Artık babanızı savaşa katılmaktan menetmeyiniz. Umulur ki, Allah ona şehâdet nasip eder.” buyurdu. Amr kıbleye döndü ve: “Allâh’ım! Bana şehitlik nasip et! Beni mahrum ve mahzun olarak ev halkımın yanına döndürme!” diyerek duâ etti ve cihâda katıldı. Uhud Harbi’ne iştirâk eden, şehâdet heyecânıyle dolu bu sahâbî, cihat esnâsında; “Vallâhi ben cenneti özlüyorum.” demiş, netîcede kendisini korumaya çalışan bir oğlu ile birlikte bu savaşta şehit düşmüştür. Daha sonra Sevgili Peygamberimiz onun hakkında: “Varlığım kudret elinde bulunan Allâh’a yemin ederim ki, Amr’ın cennette topallayarak yürüdüğünü gördüm!”buyurmuştur. (Vâkıdî, I, 264-265; İbn-i Esîr, Üsdü’l-Gâbe, IV, 208)
Allah Yolunda Ölen Şehittir
Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi: “Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): ‘Herkim Allah yolunda (evinden) çıkar da ölür ya da öldürülürse o kimse şehittir. Devesi ya da atı düşürür (boynu kırılırsa) yahut bir yer haşeratı onu sokarsa ya da yatağı üzerinde Allah’ın dilediği herhangi bir şekilde ölürse şüphesiz ki o kimse şehittir ve muhakkak onun için cennet vardır’ buyurdu.” Ebu Davud 1/391, Hâkim 2/78, Beyhaki 9/166
Tâun (Veba) Hastalığından Ölen Şehittir
Aişe (Radiyallahu Anha) şöyle dedi: “Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e Taun (Veba) hakkında sordum. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’de: −‘O eskiden Allah’ın dilediği kimselerin üzerine gönderdiği bir azab idi. Fakat yüce Allah onu mü’minler için bir rahmet yaptı. Sizden birinin bulunduğu beldede Taun (Veba) hastalığı çıkar da o da Allah’ın kendisi için yazdığından başka hiçbir şeyin asla kendisine isabet etmeyeceğini bilerek ve sabrederek bulunduğu yerde kalmaya devam ederse, mutlaka o kimse için şehitin ecri gibi ecir vardır’ buyurdu.” Buhari 5759
Yıkıntı Altında Kalarak Ölen Şehittir
Cabir bin Atik (Radiyallahu Anh) şöyle dedi: “Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): “Şehitler (Allah yolunda öldürülmenin dışında) yedi kişidir: 1) Taun (Veba) hastalığından ölen şehittir. 2) Suda boğularak ölen şehittir. 3) Zatu’l-Cenb (karaciğer zarı iltihaplanması) hastalığından ölen şehittir. 4) Karın hastalığından ölen şehittir. 5) Yangında ölen şehittir. 6) Yıkıntı altında kalarak ölen şehittir. 7) Karnındaki cenin sebebi ile ölen kadın da şehittir’ buyurdu.” Malik 232, 233, Ebu Davud 3111, Müslim 1914/164 Nesei 1846, İbni Mace 2803, İbn Hibban Sahih ve Mevarid 1616, Hakim 1/352, Ahmed 5/446
Abdullah ibni Amr (Radiyallahu Anhuma) şöyle dedi:“Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): ‘Malı uğrunda öldürülen, haksız yere malı alınmak istenip de çarpışan ve öldürülen kimse şehittir’ buyurdu.” Buhari 2297, Müslim 226/141, Ebu Davud 4771 Nesei, Tirmizi
Allah Yolunda Sınırları Korurken Ölen Şehittir
Selman el-Farisi (Radiyallahu Anh) şöyle dedi: “Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): ‘Bir gün bir gece hudutta nöbet beklemek nafile bir ay oruç tutup namaz kılmaktan daha hayırlıdır. Eğer o kimse nöbette ölürse, yapmış olduğu salih amelleri üzerine yazılmaya ve rızkı da gönderilmeye devam eder ve çok fitneye düşürücüden emin olur. (Kıyamet gününde şehit olarak diriltilir)’ buyurdu.” Parantez arası, Taberani’de geçmektedir. Ebu Davud’taki rivayette: ‘...Kabrin fitneye düşürücülerinden emin olur...’ şeklinde gelmiştir. Hadiste zikredilen fitneye düşürücü kelimesiyle kast edilen, şeytan veya Münker ve Nekir’dir denmiştir. Müslim 1913/163, Nesei 3153, Tirmizi, Ebu Davud 2500, Taberani 6179, Hâkim, Ahmed, Terhib ve Tergib 2/150
Kaynaklar: https://www.islamveihsan.com/sehitlik-nedir-sehitlik-ile-ilgili-hukumler-nelerdir.html
http://www.sahihhadisler.com/?pid=p&id=65
http://www.sahihhadisler.com/yazdir.asp?id=2129
